Monemvasija – ostrvo tvrđava
Na putu za Monemvasiju provezle smo mahom užim planinskim putem koji vodi kroz srce poluostrva. Put je krivudav, na nekim delovima dovoljno širok, međutim prilaskom svakom seocetu put se naglo suzi, toliko da sam se često pitala da li smo na dobrom pravcu. U svakom selu može se videti ista slika. Starci grupisani sede kraj puta i ćaskaju, dok se bake, ogrnute šarenim maramama, skupljaju na drugom kraju sela. Čini mi se da su ovi ljudi navikli na život s prve polovine dvadesetog veka i ranije, kada muškarci i žene nisu sedeli zajedno.
Nakon pola sata vožnje stižemo na istočnu stranu Vatike. Kroz par minuta se pred nama pojavljuje ogromna stena tvrđava – Monemvasija. Iz gradića Gefire skrećemo na most koji spaja Monemvasiju sa kopnom. Uskoro stižemo do glavne kapije. Ispred je zabranjeno parkiranje, osim za motore koji se nalaze odmah tik uz zidine sa leve strane. Okrenule smo automobil i vratile istim putem kojim smo i došle, te pronašle parking na prilaznom putu, gde je već veliki broj automobila zauzeo svoje mesto.
Reč istorije:
„Ime je nastalo od dve reči Mone i Emvasia što bi u prevodu značilo jedini prolaz. Grad su podigli stanovnici Lakonije u VI veku na steni visokoj 300 m. 1464. godine su je osvojili Mlečani, dok je 1540. godine okupirana od stane Turaka. Konačno je ponovo pripala Grcima 1821. godine. Na ostrvu se nalazilo preko 40 crkava, a najveća je svakako crkva Elkomenos Hristos, glavni hram Monemvasije, koju je u XIII veku podigao car Andronik II. U donjem gradu se nalaze još dve značajne crkve Agios Nikolaos i Panagia Myrtidiotissa (ili Panagia Ktitikia). Ostale crkve koje vredi posetiti su Agia Anna, Agios Dimitrios, Agios Stefanos i Agios Andreas. Na ostrvu se nalazi nekoliko crkava koje su za vreme turske vladavine bile džamije. Jedna od njih je i crkva Agios Petros. U njoj se sada nalazi zavičajni muzej. Na istočnoj strani brda se nalazi crkva Agia Sofia. Sagrađena je u XII veku. Ova crkva je prvobitno predstavljala katedralu, a zatim i džamiju za vreme okupacije Turaka. Tada su freske unutar crkve bile prekrivane krečom, ali se one i dalje naziru na zidovima crkve.“
Ulazimo na glavnu kapiju i odmah se nalazimo u spletu uskih kaldrmisanih uličica sa tavernama, kafeima, suvenarnicama i vešto sakrivenim hotelčićima, na koje ukazuju putokazi smešteni na zidovima kuća. Šetajući stižemo i do glavnog trga donje tvrđave gde se nalazi crkva Elkomenos Hristos, koja je otvorena od 9h-13:30h i od 16:30h-20:30h. Prolazimo pored kafea koji se tek otvaraju, te pravimo mali predah uživajući u pogledu na plavetnilo Egeja.
Iz spleta uličica potrebno je naći onu koja vodi ka gornjem utvrđenju. Na vrhu Monemvasije se nalaze ostaci tvrđave, crkva Agia Sofia i pogled koji zasenjuje. Savet je da pažljivo hodate po usijanom kamenju koje usled sunca postaje klizavo, kao da ste na ledu. Još pažljivije treba da silazite. Neko vreme dok se penjete ka vrhu imaćete pogled na donji grad.
Kada se popnete do glavne kapije gornjeg grada i prođete kroz nju, naći ćete se na terasi koja gleda na donji grad, na nekoliko crkava, na ruševine gornjeg grada i kupolu Agia Sofie. Do nje se morate popeti i ona se nalazi na litici nasuprot donjem gradu.
 |
| Agia Sofia |
Celokupan utisak je fantastičan. Mogle smo još lutati ulicama Monemvasije, pa možda i napraviti pauzu u nekoj od taverni koje su neodoljivo privlačile mirisom mediteranske kuhinje, ali sunce i vrućina su se zdušno potrudili da što pre krenemo put Manija i potražimo rashlađenje na nekoj od tamošnjih plaža…
Možda će ti se svideti i
Ikaria – ostrvo dugovečnih – Čuvane tajne severa ostrva
Ikarija – ostrvo dugovečnih – Prvi susret sa divljinom
